Η ΓΣΕΒΕΕ και ο κόσμος των επαγγελματοβιοτεχνών
Η ΓΣΕΒΕΕ αποτελεί το κεντρικό συλλογικό όργανο των συνδικαλιστικών φορέων που εκπροσωπούν τον κόσμο των επαγγελματοβιοτεχνών και των εμπόρων. Η ίδρυση της το 1919 σήμανε την απαρχή της θεσμικής διαφοροποίησης από έναν συνδικαλιστικό κόσμο εργατών και βιομηχάνων, στον οποίο φαινόταν να χωρίζεται η Ελλάδα, και έδωσε στους επαγγελματοβιοτέχνες τη δυνατότητα να εκφραστούν συλλογικά μέσω ενός οργάνου που ένωνε τις διαφορετικές και διασπασμένες έως τότε συλλογικότητες των μικρομεσαίων. Έτσι, ομοσπονδίες, σωματεία, σύνδεσμοι, συντεχνίες και αδελφότητες αρτοποιών, εμπορροραπτών, κουρέων, αμαξάδων, ξυλουργών και άλλων επαγγελματιών και βιοτεχνών από όλη την Ελλάδα ενώθηκαν για πρώτη φορά με στόχο την κεντρική εκπροσώπησή τους και τη διεκδίκηση αιτημάτων που αφορούσαν βασικά ζητήματά τους. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, πολλά νέα επαγγέλματα και σωματεία θα ενταχθούν στη ΓΣΕΒΕΕ ενώ η προσθήκη των εμπόρων θα δώσει νέα διάσταση και δυναμική στην ποικιλομορφία της Συνομοσπονδίας.
Επαγγέλματα και Ομοσπονδίες στο πέρασμα του χρόνου
Η ΓΣΕΒΕΕ αποτελούσε πάντοτε την κεντρική έκφραση διαφόρων ομοσπονδιών, σωματείων, συντεχνιών του χώρου των επαγγελματοβιοτεχνών και των εμπόρων. Οι παραπάνω συνδικαλιστικοί φορείς είχαν όμως και τη δική τους ξεχωριστή ιστορία, παίζοντας διαφορετικούς ρόλους σε κάθε εποχή και αντιμετωπίζοντας νέα προβλήματα, καθώς οι αλλαγές της νεωτερικότητας μετέβαλαν τη σύστασή τους και τα αιτήματά τους. Η Ομοσπονδία της Καλαμάτας π.χ. αντιπροσώπευε το 1937 σωματεία επαγγελμάτων που αργότερα εξασθένισαν ή και εξαφανίστηκαν (αμαξάδες, κατασκευαστές κάρων, πετάλων, σελών κ.α.). Αυτό δεν την εμπόδισε όμως να συνεχίσει την πορεία της στον χρόνο, με την εισαγωγή νέων σωματείων, και επιβιώνοντας έως σήμερα.
Ιστορικά επαγγέλματα και σωματεία των «παραγωγικών τάξεων»
Τα σωματεία της ΓΣΕΒΕΕ εξέφραζαν έναν χώρο που δεν ήταν ούτε εργάτες ούτε βιομήχανοι. Ήταν αυτό που ιστορικά κάποτε αποκαλούνταν «παραγωγικές τάξεις», ο κόσμος των επαγγελματοβιοτεχνών και των εμπόρων. Στις φωτογραφίες διακρίνουμε ορισμένα ιστορικά σωματεία της ΓΣΕΒΕΕ, καθώς και χαρακτηριστικά επαγγέλματα, όπως οι αρτοποιοί, οι μοδίστρες και οι εμπορορράπτες, οι υποδηματοποιοί, οι κουρείς και οι κομμώτριες, τα παντοπωλεία, οι αμαξάδες και οι αυτοκινητιστές, οι ξυλουργοί και οι επιπλοποιοί και άλλοι.
Επαγγέλματα της νεότερης εποχής
Μετά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα νέα επαγγέλματα, σωματεία και ομοσπονδίες θα ενταχθούν στις τάξεις της ΓΣΕΒΕΕ, ενώ τα παλαιότερα δεν θα σταματήσουν να παίζουν ενεργό ρόλο, εκσυγχρονιζόμενα σύμφωνα με τις απαιτήσεις της κάθε εποχής. Ο τουρισμός θα αναχθεί σε βασικό πυλώνα της οικονομικής ανάπτυξης στηριζόμενος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ η εξέλιξη της τεχνολογίας θα φέρει στο προσκήνιο νέα επαγγέλματα.
Η οργάνωση του συνδικαλισμού
Η ΓΣΕΒΕΕ και οι κλαδικές και τοπικές ομοσπονδίες που συμμετείχαν σε αυτήν δραστηριοποιούνταν ποικιλοτρόπως. Διαχρονικά όμως οι δημοκρατικές διαδικασίες μέσα από γενικές συνελεύσεις, συνέδρια και εκλογές αποτελούσαν πάντοτε τον κεντρικό πυλώνα πάνω στον οποίο στηριζόταν η οργάνωση του συνδικαλισμού των επαγγελματοβιοτεχνών και των εμπόρων. Στη βάση πάντα βρίσκονταν τα σωματεία στα οποία εντάσσονταν οι επαγγελματίες, οι βιοτέχνες και οι έμποροι αργότερα. Τα σωματεία οργανώνονταν σε ομοσπονδίες και αυτές με τη σειρά τους εντάσσονταν στον τριτοβάθμιο όργανο τους, τη ΓΣΕΒΕΕ.
Διοικητικά Συμβούλια και προεδρεία της ΓΣΕΒΕΕ
Τα Διοικητικά Συμβούλια και τα προεδρεία της ΓΣΕΒΕΕ αποτελούν την εκλεγμένη έκφραση της προτίμησης των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων. Η συγκρότησή τους, η λειτουργία και οι ενέργειες τους είχαν πάντοτε καθοριστική σημασία για την πορεία της ΓΣΕΒΕΕ και τη διεκδίκηση των αιτημάτων των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων.
Οι Πρόεδροι της ΓΣΕΒΕΕ
Άλλοτε δυναμικά, άλλοτε δρώντας παρασκηνιακά και άλλοτε για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, οι επικεφαλής της ΓΣΕΒΕΕ έπαιξαν πάντοτε τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο σε κάθε εποχή. Από τον πρώτο πρόεδρο Αλέξανδρο Ζαμίχα έως τον τωρινό πρόεδρο της Γιώργο Καββαθά, οι πρόεδροι της ΓΣΕΒΕΕ και τα Διοικητικά Συμβούλια καθόριζαν τις πολιτικές πρακτικές και τον τρόπο έκφρασης των διεκδικήσεων του κεντρικού οργάνου των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων.